Begin jaren 90, waren wij één van de eerste en weinige gezinnen die al een computer in huis hadden; dit heeft mijn verdere leven toch wel enigzins gevormd, denk ik. De informatica-les in de brugklas was een "eitje" en met AutoCAD (R13 toen nog) tekenen tijdens het Propedeuse-jaar ging heel veel makkelijker en sneller dan met de hand. Ook was project-informatie en een portfolio bijhouden veel beter te doen op internet en door zelf wat HTML te schrijven, dan ZIP-drives uitwisselen.
En nu? Nu heb ik er zelfs voor gekozen om me, na mijn architectuur-studie & -loopbaan, compleet om te scholen en volledig te wijden aan dit steeds verder en groter groeiende aandeel in ons bestaan.
"Ik kan in principe altijd en overal werken... mits er een werkend stopcontact is."

Eigenlijk helemaal niet! Ik geniet zo veel meer van het achter-de-schermen-werk; het zorgen dat alles tip-top geregeld is, dat andere mensen kunnen stralen en een geweldige tijd hebben, geeft mij juist voldoening.
En ja... om je in een theaterzaal helemaal mee te laten slepen in een verhaal en alles om je heen te kunnen vergeten? Dat is toch geweldig! Heerlijk!
Dus er is inderdaad wel aantrekkingskracht, maar niet van voor de coulissen.